15. Dyr Trechtein naam also önn Menschn und gsötzt n eyn n Gartn Öttn einhin, dyrmit yr n baueb und hüetteb.
16. Und dyr Trechtein bot yn n Menschn auf: "Von allsand Baeum in n Gartn derffst össn,
17. aber von n Baaum der Wissnheit von Guet und Boes derffst nit össn; denn baldst dyrvon isst, gaast sterbn."
18. Dann gsait dyr Trechtein: "Dös ist nix, däß dyr Mensch yllain ist; i bschaf iem ayn Hilf, dö wo um iem umher ist."
19. Und dyr Trechtein gformt aus Koot s Gwild und d Vögl und brang s yn n Menschn zue, gspannt drauf, wie yr s nennen wurdd; denn yso, wie s dyr Mensch benamsn wurdd, yso gsollnd s aau haissn.
20. Und dyr Mensch gaab yn alle Artn Vih, Vögl und Gwürm aynn Nam; aber ayn Hilf, wo *iem* entsprochen haet, war nit dyrbei.
21. Daa ließ dyr Herrgot, dyr Trechtein, aynn tieffn Schlaaf über n Menschn kemmen, däß yr einschlief, naam iem ayn Rippn ausher und gmacht dö Stöll mit Fleish wider zue.