4. Daa spraach aber dyr Trechtein: "Nän, nän, sundern dein leiblicher Sun gaat dein Örbnem sein."
5. Er gweist n aushin und spraach: "Ietz schaug aynmaal eyn n Himml aufhin und zöl d Stern, wennst ys zöln kanst." Und er gsait weiters: "So närrisch vil gaand aynmaal deine Naachkemmen sein."
6. Dyr Abram gaglaaubt yn n Herrn dös, was iem dyr Herr hooh angrechnet.
7. Er spraach zo iem: "I bin dyr Trechtein, der was di aus Ur z Kaldau aushergfüert haat, um dyr dös Land daader als Aigntuem z göbn."
8. Daa gsait dyr Abram: "Herr, mein Herr, an was soll i dös kennen, däß i s z Aign krieg?"
9. Dyr Herr gantwortt iem: "Hol myr ayn Kalbn, ayn Gaiß und aynn Schaafbok mit ie dreu Jaar, ayn Holztaub und ayn Haustaub!"
10. Dyr Abram brang iem die Vicher allsand, gaztailt s und glögt d Hölftnen gögnaynand hin. D Vögl aber gaztailt yr nity.