29. Dann wär enk dyr Herr, dein Got, auf aynmaal +aau wider recht. Du gaast aau zo iem zruggfinddn, wennst di mit n gantzn Hertzn und dyr gantzn Seel um iem bemüest.
30. Wennst aynmaal richtig drinnhöngst, fallt dyr dös allss wider ein. Daa gaast aft zo n Trechtein, deinn Got, zruggkeern und auf sein Stimm losn.
31. Denn dyr Herr, dein Got, ist ayn barmhertziger Got. Er laasst di nit aus und gibt di nit yn n Verderbn preis. Nie vergaess yr dönn Bund mit deine Vätter, wo yr ien gschworn haat.
32. Daa kanst de früehern Zeitn umherklaubn seit n Tag, wo dyr Herrgot önn Menschn auf dyr Erdn bschuef older önn Himml von ainn End hinst eyn s ander durchfisln: Wo wär n iemaals öbbs so Mächtigs vürkemmen older wo haet myn n sölcherne Worter ghoert?
33. Wo haet n aynmaal ayn Volk aynn Got aus n Feuer in n Dunder spröchen hoern, wiest n du ghoert haast, und ist dyrbei eyn n Löbn blibn?
34. Older wo wär n aynmaal ayn Got zo aynn Volk kemmen und haet s mittn aus aynn andern aushergholt unter Prüeffungen, Zaichen, Wunder und Krieg, mit mächtige und wundersame Taatn, die wo de Andern dyrkemmen liessnd? Gnaun dös haat dyr Herr, enker Got, z Güptn vor enkerne aignen Augn allss vollbrungen.
35. Dös haast seghn derffen, dyrmitst dyrkennst, däß dyr Trechtein dyr Herrgot ist und sünst niemdd.
36. Von n Himml abher ließ yr dyr sein Dunderstimm hoern, um di z erzieghn, und auf dyr Erdn ließ yr dyr sein groosss Feuer seghn, und mittn von n Feuer ausher ghoerst seine Worter.