De Ander Ee 31:16-30 De Bibl auf Bairisch (BAI)

16. Und dyr Trechtein gsait zo n Mosenn: Also, du werst ietz bald zo deine Vätter bött werdn. Und schoon werd dann dös Volk untreu und fangt syr in dönn Land, wo s aft wont, was mit de fremdn Götter dort an. Mi verlaasst s und bricht dönn Bund, wo i dyrmit gschlossn haan.

17. Daadl entbrinnt mein Zorn gögn ien, i verlaaß s und will von ien nix meer wissn. I erschein ien niemer, und dann geet s mit ien Grabnbach zue. Plaagn und Unglücker kemmend über ien; und dann werdnd s is zwaar +schoon gspannen: Dös ist allss grad, weil mein Got niemer mit mit ist!

18. Aber daa fallt s myr gar nit ein, däß i mi dösswögn wider um ien umtaet; herentgögn! Wievil Boess habnd myr die antaan dyrmit, däß s yn anderne Götter naachglaauffen seind!

19. Und ietzet schreib dös Lied daader auf und bring s yn de Isryheeler bei! Singen sollnd s is, yso däß s mein Zeug gögn ien werd!

20. Wenn i dös Volk in dös Land gfüert haan, wo i yn seine Vätter zuegschworn haan, daa wo Höng und Milich fliessnd, kan si Isryheel gscheid satössn und üeppig löbn; und naacherd fangend s schoon an +aau mit de andern Götter. Auf aynmaal gilt i nix meer bei ien und mein Bund aau nit.

21. Wenn s naacherd richtig drinnhöngend, kan dös Lied gögn ien zeugn, weil dös aau ferre Kunner nit vergössnd, sundern auswendig künnend. I waiß s ja, wie s seind, ee däß i s überhaaupt non eyn dös Land einhinbrungen haan, wo i ien zuegschworn haan.

22. Seln Tag schrib dyr Mosen dös Lied nider und gleert s yn de Isryheeler.

23. Und dyr Trechtein gsötzt önn Josenn Nunnsun eyn sein Ampt ein und gsait: Bi starch und tapfer! Du füerst d Isryheeler eyn dös Land einhin, wo i ien zuegschworn haan. I gaa mit dir sein.

24. Wie dyr Mosen dös gantze Gsötz von vorn hinst hint in ayn Buech eingschribn hiet,

25. befalh yr yn de Brender, wo önn Bundesschrein truegnd:

26. Nemtß dös Gsötzbuech und lögtß is nöbn önn Bundesschrein von n Herrn, enkern Got, hin! Daadl sollt s bleibn als Zeug gögn enk.

27. I kenn ja dein Widerbräuchtigkeit und Halsstarrigkeit. Schaugtß, ietzet schoon, wo i non unter enk löb, habtß enk yn n Herrn widersötzt. Wie werd n dös eerst aynmaal +naach meinn Tood werdn?

28. Schicktß myr allsand Dietwärt von de Stämm und d Amptsleut her, dyrmit i ien dös Gwort vürtragn und Himml und Erdn gögn ien als Zeugn anrueffen kan.

29. Dös waiß i ee, däßß naach meinn Tood eyn s Verderbn laaufftß und von dönn Wög abweichtß, dönn wo i enk vorgschribn haan. Daa werd s enk aynmaal arg schlecht geen, weilß öbbs tuetß, was dyr Herr +gar nit seghn mag, und weilß n erzürntß mit dönn, wasß allss yso anstölltß.

30. Und dyr Mosen trueg yn n gantzn Isryheel dös Lied daader vür, aane däß yr öbbs auslaassn haet:

De Ander Ee 31