D Effreimer gatrummlnd ienerne Mänder zamm, zognd auf Zäfon und kaamend önn Jiftach an: "Däßst üns daa nix gsait haast, wiest gögn d Ämmannen eyn n Kampf zogst? Daa haetn myr schoon +aau gern mittaan. Mir kenddnd dyr s Haus über n Kopf an!"