9. Laasstß enk nit von waiß grad was füre fremde Leern verzärrn, denn ankemmen tuet s daa drauf, däß durch de Gnaad s Hertz gföstigt werd, und nit auf Speisnbräuch, was non yn niemets gnutzt habnd.
10. Mir habnd aynn Altter, von dönn wo die nit össn derffend, die wo dort önn Dienst ausüebnd.
11. Denn s Bluet von dene Opfervicher werd von n Hoohpriester zuer Suenn eyn s Heiligtuem einhinbrungen, ienerne Kerper aber werdnd vür n Lager drausst verbrennt.
12. Von Noetn haat aau dyr Iesen vür dyr Stat drausst glitn, um s Volk durch sein aigns Bluet z Versuenen.
13. Zieghn myr also zo iem aushin aus n Lager, und tragn myr sein Schmaach +mit!
14. Denn mir habnd in derer Welt kain föste Haimet, sundern suechend um de kümftige.
15. Bring myr also yn n Herrgot durch n Iesenn s Lobopfer dar, indem myr allzeit seinn Nam preisnd!
16. Vergösstß nit, Guets zo n Tuen und tailsam z sein, denn dös seind Opfer, wie s dyr Herrgot mag!
17. Enkerne Vürsteeher wachend über enker Löbn und müessnd bei n Herrgot Rechnschaft ablögn. Seitß ien gfölgig und orddnetß enk ien unter, däß s iener Ampt mit Freud ausüebnd und nix zo n Klagn habnd; sünst schneidetß enk eyn s aigne Fleish.