1-4. Fe alwodd Duw y duwiauBreswylwyr yr holl fyd.O Seion y llewyrcha,Fe ddaw, ac ni bydd fud.Bydd tymestl fawr o’i gwmpas,O’i flaen fe ysa tân,A geilw ar nef a daearI dystio i’w eiriau glân.
11-14a. Mi adwaen yr ymlusgiaidA’r adar oll i gyd.Pe clemiwn, ni chaet wybod,Cans eiddof fi’r holl fyd.Cig teirw a gwaed bychod,Nid ydynt ddim i mi.Yr hyn a fynnaf gennytYw dy addoliad di.
14b-16. Am hynny, tâl, O Israel,Dy addunedau i Dduw.Os gelwi yn nydd cyfyngder,Fe’th gadwaf di yn fyw.Ond wrth bob un drygionuDywedaf: Sut wyt tiYn meiddio sôn am ddeddfauFy nglân gyfamod i?