2. Mae Duw yn dod o Seion, y ddinas harddaf un;mae wedi ymddangos yn ei holl ysblander!
3. Mae ein Duw yn dod, a fydd e ddim yn dawel –mae tân yn difa popeth o'i flaen,ac mae storm yn rhuo o'i gwmpas.
4. Mae'n galw ar y nefoedd uchod,a'r ddaear isod, i dystio yn erbyn ei bobl.
5. “Galwch fy mhobl arbennig i mewn,y rhai sydd wedi ymrwymo i mi drwy aberth.”
6. Yna dyma'r nefoedd yn cyhoeddi ei fod yn gyfiawn,am mai Duw ydy'r Barnwr. Saib
7. “Gwrandwch yn ofalus, fy mhobl! Dw i'n siarad!Gwrando Israel! Dw i'n tystio yn dy erbyn di!Duw ydw i, dy Dduw di!
8. Dw i ddim yn dy geryddu di am aberthu i mi,nac am gyflwyno offrymau i'w llosgi yn rheolaidd.
9. Ond does gen i ddim angen dy darw di,na bwch gafr o dy gorlannau –
10. Fi piau holl greaduriaid y goedwig,a'r anifeiliaid sy'n pori ar fil o fryniau.
11. Dw i'n nabod pob un o adar y mynydd,a fi piau'r pryfed yn y caeau!
12. Petawn i eisiau bwyd, fyddwn i ddim yn gofyn i ti,gan mai fi piau'r byd a phopeth sydd ynddo.
13. Ydw i angen cig eidion i'w fwyta,neu waed bychod geifr i'w yfed? – Na!
14. Cyflwyna dy offrwm diolch i Dduw,a chadw dy addewidion i'r Goruchaf.
15. Galw arna i pan wyt mewn trafferthion,ac fe wna i dy achub di, a byddi'n fy anrhydeddu i.”
16. Ond dyma ddwedodd Duw wrth y rhai drwg:“Pa hawl sydd gen ti i sôn am fy nghyfriethiau,a thrafod yr ymrwymiad wnaethon ni?
17. Dwyt ti ddim eisiau dysgu gen i;dwyt ti'n cymryd dim sylw o beth dw i'n ddweud!