1. Mae Duw, y Duw go iawn, sef yr ARGLWYDD, wedi siarad,ac wedi galw pawb drwy'r byd i gyd i ddod at ei gilydd.
2. Mae Duw yn dod o Seion, y ddinas harddaf un;mae wedi ymddangos yn ei holl ysblander!
3. Mae ein Duw yn dod, a fydd e ddim yn dawel –mae tân yn difa popeth o'i flaen,ac mae storm yn rhuo o'i gwmpas.
4. Mae'n galw ar y nefoedd uchod,a'r ddaear isod, i dystio yn erbyn ei bobl.
5. “Galwch fy mhobl arbennig i mewn,y rhai sydd wedi ymrwymo i mi drwy aberth.”
6. Yna dyma'r nefoedd yn cyhoeddi ei fod yn gyfiawn,am mai Duw ydy'r Barnwr. Saib