12. Rwyt ti'n stompio drwy'r ddaear yn wyllt,a sathru'r gwledydd dan draed.
13. Ti'n mynd allan i achub dy bobl;i achub y gwas rwyt wedi ei eneinio.Ti'n taro arweinydd y wlad ddrwg,a'i gadael yn noeth o'i phen i'w chynffon. Saib
14. Ti'n trywanu ei milwyr gyda'u picellau eu hunain,wrth iddyn nhw ruthro ymlaen i'n chwalu ni.Roedden nhw'n chwerthin a dathluwrth gam-drin y tlawd yn y dirgel.
15. Roedd dy geffylau yn sathru'r môr,ac yn gwneud i'r dŵr ewynnu.
16. Pan glywais y sŵn, roedd fy mol yn corddi,a'm gwefusau'n crynu.Roedd fy nghorff yn teimlo'n wan,a'm coesau'n gwegian.Dw i'n mynd i ddisgwyl yn dawel i ddydd trybiniddod ar y bobl sy'n ymosod arnon ni.
17. Pan mae'r goeden ffigys heb flodeuo,a'r grawnwin heb dyfu yn y winllan;Pan mae'r coed olewydd wedi methu,a dim cnydau ar y caeau teras;Pan does dim defaid yn y gorlan,nag ychen yn y beudy;
18. Drwy'r cwbl, bydda i'n addoli'r ARGLWYDDac yn dathlu'r Duw sydd yn fy achub i!
19. Mae'r ARGLWYDD, fy meistr, yn rhoi nerth i mi,ac yn gwneud fy nhraed mor saff â'r carwsy'n crwydro'r ucheldir garw.I'r arweinydd cerdd: ar offerynnau llinynnol.