13. Dyma Dafydd yn gofyn i'r dyn ifanc oedd wedi dod â'r neges iddo, “Un o ble wyt ti?”“Mab i Amaleciad wnaeth symud yma i fyw ydw i,” atebodd y dyn.
14. “Sut bod gen ti ddim ofn lladd y dyn roedd yr ARGLWYDD wedi ei eneinio'n frenin?” meddai Dafydd.
15. Yna dyma Dafydd yn galw un o'i filwyr, a dweud wrtho, “Tyrd yma. Lladd e!” A dyma'r milwr yn ei ladd yn y fan a'r lle.
16. Roedd Dafydd wedi dweud wrtho, “Arnat ti mae'r bai dy fod ti'n mynd i farw. Ti wedi tystio yn dy erbyn dy hun drwy ddweud mai ti laddodd yr un roedd yr ARGLWYDD wedi ei eneinio'n frenin.”
17. Dyma Dafydd yn cyfansoddi'r gân yma i alaru am Saul a'i fab Jonathan.
18. (Dwedodd fod pobl Jwda i'w dysgu hi – Cân y Bwa. Mae hi i'w chael yn Sgrôl Iashar.):
19. Mae ysblander Israel yn gorwedd yn farw ar ei bryniau.O, mae'r arwyr dewr wedi syrthio!
20. Peidiwch dweud am y peth yn Gath,peidiwch sôn am hyn ar strydoedd Ashcelon –rhag i ferched y Philistiaid orfoleddu,a merched y paganiaid ddathlu.
21. Boed dim mwy o wlith a glaw ar fynyddoedd Gilboa!Dim mwy o gnydau'n tyfu yno!Dyna lle cafodd tariannau'r arwyr eu baeddu;mae tarian Saul yn dirywio, heb ei rhwbio ag olew.
22. Roedd bwa saeth Jonathan bob amser yn tynnu gwaedac yn taro cnawd milwyr y gelyn.Doedd cleddyf Saul byth yn dod yn ôl yn lân.
23. Saul a Jonathan –mor annwyl, mor boblogaidd!Gyda'i gilydd wrth fyw ac wrth farw!Yn gyflymach nag eryrod,yn gryfach na llewod.
24. Ferched Israel, wylwch am Saul.Fe oedd yn rhoi dillad drud i chia thlysau aur i'w haddurno.