20. Diau na chaiff lonydd yn ei fol, na weddill o'r hyn a ddymunodd.
21. Ni bydd gweddill o'i fwyd ef; am hynny ni ddisgwyl neb am ei dda ef.
22. Pan gyflawner ei ddigonoldeb, cyfyng fydd arno; llaw pob dyn blin a ddaw arno.
23. Pan fyddo efe ar fedr llenwi ei fol, Duw a ddenfyn arno angerdd ei ddigofaint; ac a'i glawia hi arno ef ymysg ei fwyd.
24. Efe a ffy oddi wrth arfau haearn; a'r bwa dur a'i trywana ef.