6. Aeth at erchwyn y gwely, wrth ymyl pen Holoffernes, a chymryd ei gleddyf i lawr.
7. Nesaodd at y gwely a gafael yng ngwallt ei ben, a dweud, “Nertha fi, O Arglwydd Dduw Israel, y dydd hwn.”
8. Â'i holl nerth, trawodd ei wddf ddwywaith a thorri ei ben i ffwrdd.
9. Treiglodd ei gorff oddi ar y gwely, a thynnu'r llen i lawr o'r pyst. Ar unwaith dyma hi'n mynd allan a rhoi pen Holoffernes i'w llawforwyn,
10. a dododd hithau ef yn ei chod bwyd. Aeth y ddwy allan gyda'i gilydd fel arfer i weddïo. Aethant trwy'r gwersyll ac o amgylch y dyffryn, a dringo Mynydd Bethulia nes cyrraedd pyrth y dref honno.
11. Galwodd Judith o hirbell ar warchodwyr y pyrth: “Agorwch, da chwi, agorwch y porth. Y mae Duw, ein Duw ni, gyda ni i ddangos eto ei allu yn Israel a'i rym yn erbyn ein gelynion, yn union fel y gwnaeth heddiw.”
12. Pan glywodd gwŷr ei thref hi ei llais, aethant i lawr ar frys i borth eu tref a galw ynghyd yr henuriaid.
13. Rhedodd pawb ynghyd, y rhai pwysig a'r dinod, gan mor annisgwyl oedd ei dyfodiad hi. Agorasant y porth a'u croesawu, ac wedi cynnau tân i gael golau, ymgasglasant o'u hamgylch ill dwy.