11. Galwodd Judith o hirbell ar warchodwyr y pyrth: “Agorwch, da chwi, agorwch y porth. Y mae Duw, ein Duw ni, gyda ni i ddangos eto ei allu yn Israel a'i rym yn erbyn ein gelynion, yn union fel y gwnaeth heddiw.”
12. Pan glywodd gwŷr ei thref hi ei llais, aethant i lawr ar frys i borth eu tref a galw ynghyd yr henuriaid.
13. Rhedodd pawb ynghyd, y rhai pwysig a'r dinod, gan mor annisgwyl oedd ei dyfodiad hi. Agorasant y porth a'u croesawu, ac wedi cynnau tân i gael golau, ymgasglasant o'u hamgylch ill dwy.
14. Yna dywedodd Judith wrthynt â llais uchel: “Molwch Dduw, molwch ef! Molwch Dduw, oherwydd ni thynnodd yn ôl ei drugaredd oddi wrth dŷ Israel, ond drwy fy llaw i dinistriodd ein gelynion y nos hon.”
15. Tynnodd y pen allan o'i chod a'i ddangos iddynt, a dweud: “Dyma ben Holoffernes, prif gadfridog byddin Asyria, a dyma'r llen a oedd drosto pan orweddai yn ei feddwdod. A thrwy law benyw y trawodd yr Arglwydd ef.