12. Trosglwyddir eu tai i eraill,a'u meysydd a'u gwragedd ynghyd;canys estynnaf fy llaw ar drigolion y wlad,” medd yr ARGLWYDD.
13. “O'r lleiaf hyd y mwyaf ohonynt, y mae pob un yn awchu am elw;o'r proffwyd i'r offeiriad, y maent bob un yn gweithredu'n ffals.
14. Dim ond yn arwynebol y maent wedi iacháu briw fy mhobl,gan ddweud, ‘Heddwch! Heddwch!’—ac nid oes heddwch.
15. A oes arnynt gywilydd pan wnânt ffieidd-dra?Dim cywilydd o gwbl, ac ni allant wrido.Am hynny fe syrthiant gyda'r syrthiedig;yn nydd eu cosbi fe gwympant,” medd yr ARGLWYDD.
16. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD: “Safwch ar y ffyrdd; edrychwch, ac ymofyn am yr hen lwybrau. Ple bynnag y cewch ffordd dda, rhodiwch ynddi, ac fe gewch le i orffwys.” Ond dywedasant, “Ni rodiwn ni ddim ynddi.”
17. “Gosodaf wylwyr drosoch,” meddai, “gwrandewch ar sain yr utgorn.” Ond dywedasant, “Ni wrandawn ni ddim.”
18. “Am hynny clywch, genhedloedd, a gwybydd, gynulliad, beth a ddigwydd iddynt.
19. Clyw, wlad, rwyf am ddwyn drwg ar y bobl hyn, ffrwyth eu bwriadau hwy eu hunain. Ni wrandawsant ar fy ngeiriau, a gwrthodasant fy nghyfraith.
20. Pam y cludir i mi thus o Sheba, a chorsen bêr o wlad bell? Nid oes pleser i mi yn eich poethoffrwm, na boddhad yn eich aberth.”
21. Am hynny fe ddywed yr ARGLWYDD,“Rwyf am osod i'r bobl hyn feini tramgwydd a'u dwg i lawr;tadau a phlant ynghyd, cymydog a chyfaill, fe'u difethir.”
22. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:“Wele, y mae pobl yn dod o dir y gogledd;cenedl gref yn ymysgwyd o bellafoedd y ddaear.
23. Gafaelant mewn bwa a gwaywffon, y maent yn greulon a didostur;y mae eu twrf fel y môr yn rhuo, marchogant feirch,a dod yn rhengoedd, fel gwŷr yn mynd i ryfela, yn dy erbyn di, ferch Seion.”
24. Clywsom y newydd amdanynt, a llaesodd ein dwylo;daliwyd ni gan ddychryn, gwewyr fel gwraig yn esgor.
25. Paid â mynd allan i'r maes, na rhodio ar y ffordd,oherwydd y mae gan y gelyn gleddyf, ac y mae dychryn ar bob llaw.