9. “Er mwyn fy enw ateliais fy llid,er mewn fy moliant ymateliais rhag dy ddifa.
10. Purais di, ond nid fel arian;profais di ym mhair cystudd.
11. Er fy mwyn fy hun y gwneuthum hyn;a gânt halogi fy enw?Ni roddaf fy anrhydedd i arall.”
12. “Clyw fi, Jacob,ac Israel, yr un a elwais:Myfi yw;myfi yw'r cyntaf, a'r olaf hefyd.
13. Fy llaw a sylfaenodd y ddaear,a'm deheulaw a daenodd y nefoedd;pan alwaf arnynt, ufuddhânt ar unwaith.”
14. “Dewch bawb at eich gilydd a gwrando;pwy ohonynt a fynegodd hyn?Yr un y mae'r ARGLWYDD yn ei hoffifydd yn cyflawni ei fwriad ar Fabilon ac ar had y Caldeaid.
15. Myfi fy hun a lefarodd, myfi a'i galwodd;dygais ef allan, a llwyddo ei ffordd.
16. Dewch ataf, clywch hyn:O'r dechrau ni leferais yn ddirgel;o'r amser y digwyddodd, yr oeddwn i yno.”Ac yn awr ysbryd yr Arglwydd DDUWa'm hanfonodd i.
17. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD,dy Waredydd, Sanct Israel:“Myfi yw'r ARGLWYDD dy Dduw,sy'n dy ddysgu er dy les,ac yn dy arwain yn y ffordd y dylit ei cherdded.
18. Pe bait wedi gwrando ar fy ngorchymyn,byddai dy heddwch fel yr afon,a'th gyfiawnder fel tonnau'r môr;
19. a byddai dy had fel y tywod,a'th epil fel ei raean,a'u henw heb ei dorri ymaith na'i ddileu o'm gŵydd.”
20. Ewch allan o Fabilon, ffowch oddi wrth y Caldeaid;mynegwch hyn gyda bloedd gorfoledd,cyhoeddwch ef, a'i hysbysu hyd gyrrau'r ddaear;dywedwch, “Yr ARGLWYDD a waredodd ei was Jacob.”
21. Nid oedd arnynt sychedpan arweiniodd hwy yn y lleoedd anial;gwnaeth i ddŵr lifo iddynt o'r graig;holltodd y graig a phistyllodd y dŵr.
22. “Nid oes llwyddiant i'r annuwiol,” medd yr ARGLWYDD.