1. Ar y dydd cyntaf o'r deuddegfed mis yn y ddeuddegfed flwyddyn, daeth gair yr ARGLWYDD ataf a dweud;
2. “Fab dyn, cod alarnad am Pharo brenin yr Aifft, a dywed wrtho,‘Yr wyt fel llew ymysg y cenhedloedd.Yr wyt fel draig yn y moroedd,yn ymdroelli yn d'afonydd,yn corddi dŵr â'th draed,ac yn maeddu ei ffrydiau.
3. “ ‘Fel hyn y dywed yr Arglwydd DDUW:Â thyrfa fawr o bobl fe daflaf fy rhwyd drosot,ac fe'th godant i fyny ynddi.
4. Fe'th luchiaf ar y ddaear,a'th daflu ar y maes agored,a gwneud i holl adar y nefoedd ddisgyn arnat,a diwallu'r holl anifeiliaid gwylltion ohonot.
5. Gwasgaraf dy gnawd ar y mynyddoedd,a llenwi'r dyffrynnoedd â'th weddillion.
6. Mwydaf y ddaear hyd at y mynyddoeddâ'r gwaed fydd yn llifo ohonot,a bydd y cilfachau yn llawn ohono.
7. Pan ddiffoddaf di, gorchuddiaf y nefoedda thywyllu ei sêr;cuddiaf yr haul â chwmwl,ac ni rydd y lloer ei goleuni.
8. Tywyllaf holl oleuadau disglair y nefoedd uwch dy ben,ac fe'i gwnaf yn dywyll dros dy dir,’ medd yr Arglwydd DDUW.
9. “ ‘Gofidiaf galon llawer o bobl pan af â thi i gaethglud ymysg y cenhedloedd, i wledydd nad wyt yn eu hadnabod.
10. Gwnaf i lawer o bobl frawychu o'th achos, a bydd eu brenhinoedd yn crynu mewn braw o'th blegid pan ysgydwaf fy nghleddyf o'u blaenau; byddant yn ofni am eu heinioes bob munud ar ddydd dy gwymp.