47. Meddwn innau: “Ni all wneud hynny; yn ei dro y digwydd pob esgor.”
48. “Felly hefyd,” atebodd ef, “i bob un yn ei dro y rhoddais i groth y ddaear i'r rheini a feichiogwyd ynddi.
49. Ni all plentyn roi genedigaeth, nac ychwaith wraig sydd bellach wedi mynd yn hen; yn yr un modd yr wyf finnau wedi trefnu ar gyfer y byd a grewyd gennyf.”
50. Yna gofynnais ymhellach fel hyn: “Gan dy fod wedi agor y ffordd imi yn awr, a gaf fi barhau i siarad â thi? A yw ein mam ni, y soniaist wrthyf amdani, yn dal yn ifanc, ynteu a yw hi eisoes yn heneiddio?”
51. Atebodd ef: “Gofyn gwestiwn fel hyn i wraig sy'n planta:
52. ‘Pam nad yw'r plant yr esgoraist arnynt yn ddiweddar yn debyg i'r rhai a anwyd yn gynharach? Pam y maent yn llai eu taldra?’
53. Ac fe ddywed hi wrthyt: ‘Ni ellir cymharu y rhai a anwyd yng nghryfder ieuenctid â'r rhai a anwyd yn amser henaint, pan yw'r groth yn llesgáu.’
54. Felly ystyria dithau hefyd: yr ydych chwi yn llai eich maint na'r rhai a fu o'ch blaen chwi,