9. Mi fynnaf ddial eu cam hwy,” medd yr Arglwydd, “a chymryd baich eu gwaed dieuog hwy i gyd arnaf fy hun.
10. Edrych, y mae fy mhobl yn cael eu harwain fel praidd i'r lladdfa; ni adawaf iddynt aros mwyach yng ngwlad yr Aifft,
11. ond dygaf hwy allan â llaw gadarn ac â braich ddyrchafedig, a thrawaf yr Aifft â phla, fel y gwneuthum o'r blaen, a difrodi ei holl dir.
12. Galared yr Aifft a'i holl sylfeini dan bla'r chwipio a'r cystwyo y mae'r Arglwydd yn ei ddwyn arni.
13. Galared yr amaethwyr sy'n trin y tir am fod eu had yn pallu, a'u coed yn cael eu difetha gan falltod a chenllysg, a chan dymestl ofnadwy.
14. Gwae'r byd a'i drigolion!
15. Oherwydd y mae'r cleddyf wedi nesáu i ddwyn dinistr arnynt hwy. Bydd un genedl yn codi i ymladd yn erbyn y llall, â chleddyfau yn eu dwylo.
16. Anhrefn fydd rhan y ddynol ryw: y naill garfan yn cael y trechaf ar y llall, ac yn eu rhwysg heb falio dim am na'r brenin na'r pennaf o'u gwŷr mawr.
17. Bydd rhywun am fynd i ddinas, ond yn methu,
18. oherwydd o achos eu balchder bydd eu dinasoedd mewn terfysg, eu tai ar lawr, a'u trigolion mewn ofn.
19. Oherwydd prinder bara a chystudd mawr, ni bydd trugaredd yn cadw neb rhag ymosod ar gartref cymydog â'r cleddyf, ac ysbeilio'i feddiannau.”
20. “Edrychwch,” medd Duw, “yr wyf yn galw ynghyd holl frenhinoedd y ddaear i'm hofni i, o godiad haul ac o'r de, o'r dwyrain ac o Lebanon; yr wyf yn eu galw i droi a dychwelyd yr hyn a roddwyd iddynt.
21. Fel y maent hwy wedi gwneud hyd y dydd heddiw i'm hetholedigion i, felly y gwnaf finnau iddynt hwy wrth dalu'r pwyth yn ôl.”
22. Dyma eiriau yr Arglwydd Dduw: “Ni bydd fy llaw dde yn arbed pechaduriaid, ac ni bydd y cleddyf yn ymatal rhag y rhai sy'n tywallt gwaed dieuog ar y ddaear.”
23. Torrodd ei ddicter ef allan yn dân, gan ddifa'r ddaear i'w sylfeini, a'r pechaduriaid fel gwellt yn llosgi.
24. “Gwae'r rhai sy'n pechu a heb gadw fy ngorchmynion,” medd yr Arglwydd;