6. fod pechodau eu rhieni wedi cynyddu fwyfwy ynddynt hwy, am iddynt fy anghofio i ac aberthu i dduwiau dieithr.
7. Onid myfi a'u dug hwy allan o wlad yr Aifft, o dŷ caethiwed? Eto i gyd, y maent wedi ennyn fy nicter ac wedi diystyru fy nghynghorion.
8. Ond tydi, tyn allan wallt dy ben, a hyrddia bob drwg arnynt, am iddynt anufuddhau i'm cyfraith i. Y fath bobl ddiddisgyblaeth!
9. Pa hyd y goddefaf hwy, a minnau wedi rhoi cynifer o freintiau iddynt?
10. Yr wyf wedi dymchwelyd llawer o frenhinoedd er eu mwyn; trewais i lawr Pharo a'i weision, ynghyd â'i holl fyddin.
11. Difethais yr holl genhedloedd o'u blaen, ac yn y dwyrain gwasgerais bobl y ddwy dalaith, Tyrus a Sidon; lleddais bob un a'u gwrthwynebai.
12. “Llefara di wrthynt fel hyn. Dyma eiriau'r Arglwydd:
13. Fel y gŵyr pawb, myfi a'ch dug chwi trwy'r môr, a phalmantu ffyrdd eang ichwi lle na bu ffordd o'r blaen; rhoddais Moses yn arweinydd ichwi ac Aaron yn offeiriad;
14. darperais golofn o dân i roi goleuni ichwi, a gwneuthum ryfeddodau mawr yn eich plith. Ond chwithau, yr ydych wedi fy anghofio i, medd yr Arglwydd.
15. “Dyma eiriau'r Arglwydd Hollalluog: Cawsoch soflieir yn arwydd ichwi, a rhoddais wersyll yn amddiffyn ichwi; ond grwgnach a wnaethoch yno,
16. nid gorfoleddu yn fy enw i am i'ch gelynion gael eu difetha; yn wir yr ydych yn parhau i rwgnach hyd y dydd heddiw.
17. Ble bellach y mae'r breintiau a ddarperais ar eich cyfer? Pan oedd newyn a syched arnoch yn yr anialwch, oni waeddasoch arnaf
18. fel hyn: ‘Pam yr wyt ti wedi ein dwyn ni i'r anialwch hwn i'n lladd? Buasai'n well i ni fod yn gaethweision i'r Eifftiaid na marw yn yr anialwch hwn.’
19. Yr oedd yn ofidus gennyf am eich cwynion, a rhoddais ichwi fanna yn ymborth; bwytasoch fara angylion. Pan oedd syched arnoch, oni holltais i'r graig, a dyna ddigonedd o ddŵr yn llifo allan?
20. Ac oherwydd y gwres rhoddais ddail y coed yn gysgod ichwi.
21. Rhennais diroedd ffrwythlon rhyngoch, gan fwrw allan y Canaaneaid, y Pheresiaid a'r Philistiaid o'ch blaen. Beth arall a allaf ei wneud er eich mwyn?” medd yr Arglwydd.
22. “Dyma eiriau'r Arglwydd Hollalluog: Pan oeddech yn yr anialwch, yn sychedu wrth yr afon chwerw ac yn fy nghablu,
23. nid anfon tân arnoch am eich cableddau a wneuthum, ond bwrw pren i'r dŵr a melysu'r afon.