8. Eto, yr wyf yn ysgrifennu atoch orchymyn newydd, rhywbeth sydd yn wir ynddo ef ac ynoch chwithau; oherwydd y mae'r tywyllwch yn mynd heibio, a'r gwir oleuni eisoes yn tywynnu.
9. Y sawl sy'n dweud ei fod yn y goleuni, ac yn casáu ei gydaelod, yn y tywyllwch y mae o hyd.
10. Y mae'r sawl sy'n caru ei gydaelod yn aros yn y goleuni, ac nid oes dim ynddo i faglu neb.
11. Ond y sawl sy'n casáu ei gydaelod, yn y tywyllwch y mae, ac yn y tywyllwch y mae'n rhodio, ac nid yw'n gwybod lle y mae'n mynd, am fod y tywyllwch wedi dallu ei lygaid.
12. Rwyf yn ysgrifennu atoch chwi, blant,am fod eich pechodau wedi eu maddau drwy ei enw ef.
13. Rwyf yn ysgrifennu atoch chwi, dadau,am eich bod yn adnabod yr hwn sydd wedi bod o'r dechreuad.Rwyf yn ysgrifennu atoch chwi, wŷr ifainc,am eich bod wedi gorchfygu'r Un drwg.Rwyf wedi ysgrifennu atoch chwi, blant,am eich bod yn adnabod y Tad.
14. Rwyf wedi ysgrifennu atoch chwi, dadau,am eich bod yn adnabod yr hwn sydd wedi bod o'r dechreuad.Rwyf wedi ysgrifennu atoch chwi, wŷr ifainc,am eich bod yn gryf,ac am fod gair Duw yn aros ynoch,a'ch bod wedi gorchfygu'r Un drwg.
15. Peidiwch â charu'r byd na'r pethau sydd yn y byd. Os yw rhywun yn caru'r byd, nid yw cariad y Tad ynddo,
16. oherwydd y cwbl sydd yn y byd—trachwant y cnawd, a thrachwant y llygaid, a balchder mewn meddiannau—nid o'r Tad y mae, ond o'r byd.
17. Y mae'r byd a'i drachwant yn mynd heibio, ond y mae'r sawl sy'n gwneud ewyllys Duw yn aros am byth.