3. Ug pinaagi sa iyang kasugoan, husayon niya ang mga panagbingkil sa daghang mga nasod, bisan kadtong gamhanan nga mga nasod sa halayo. Busa dili na mag-away ang mga nasod, ug dili na usab sila mobansay ug mga tawo alang sa pagpakiggira. Himuon na lang nilang punta sa mga daro ang ilang mga espada ug himuon na lang nilang mga sundang ang ilang mga bangkaw.
4. Ang matag tawo magalingkod sa ilalom sa iyang tanom nga ubas ug kahoy nga igos nga walay gikahadlokan. Mahitabo gayod kini, kay ang Ginoo nga Makagagahom mao ang nag-ingon niini.
5. Apan bisan mosunod pa ang ubang mga katawhan sa ilang mga dios-dios, kami magasunod sa Ginoo nga among Dios hangtod sa kahangtoran.
8. Ang Jerusalem, nga sama sa usa ka tore nga lantawanan, diin ang Dios magabantay sa iyang katawhan mahimo pag-usab nga nag-unang siyudad sa Israel sama kaniadto.
11. Karon daghang mga nasod ang nagtigom sa pagpakiggira kaninyo. Nagaingon sila, ‘Atong pasipalahan ang Jerusalem! Ug unya atong tan-awon ang makauulaw nga kahimtang niini.’