20. Walay bili kanako ang gihalad nila nga insenso nga gikan pa sa Sheba, o ang mga pahumot nga gikan pa sa layong dapit. Dili ko dawaton ang ilang mga halad nga sinunog. Ang ilang mga halad dili makapalipay kanako.
21. Busa ako, ang Ginoo, nag-ingon nga magbutang ako ug kapandolanan niining mga tawhana. Tungod niini, malaglag ang mga amahan ug mga anak nga lalaki, apil ang managhigala ug managsilingan.”
22. Midugang pa gayod ang Ginoo sa pag-ingon, “Tan-awa, may mga sundalong nagpadulong gikan sa yuta sa amihan, usa ka gamhanan nga nasod gikan sa layong dapit nga andam na sa pagsulong.
23. Armado sila sa mga pana ug bangkaw. Bangis sila ug walay kalooy. Nagasakay sila sa ilang mga kabayo, ug ang ilang kabanha sama sa dahunog sa makusog nga balod. Moabot sila aron sa pagsulong kaninyo, O mga taga-Jerusalem.”
24. Daghan ang among nadungog nga balita mahitungod kanila, ug namuypoy ang among mga bukton sa kahadlok. Sama sa babayeng nagabati, nag-antos kami sa kaguol ug kasakit.
25. Ayaw kamo pag-adto sa mga uma o paglakaw sa mga dalan, kay adunay mga kaaway nga andam nga mopatay. Anaa ang kakuyaw sa palibot.
26. O mga katagilungsod ko, pagbisti kamog sako ug ligid sa abo sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo nga daw namatyan kamog bugtong anak nga lalaki. Kay sa kalit lang mosulong kanato ang kaaway.
27. Miingon ang Ginoo kanako, “Gihimo ko ikaw nga sama sa tigsulay sa metal aron masulayan mo ang kinaiya sa akong katawhan.
28. Tanan sila mga masinupakon ug mga gahig ulo, sama kagahi sa bronsi ug puthaw. Wala silay laing gihimo kondili ang pagbutang-butang ug pagtunto sa uban.