13. Oo, dili gayod makatabang ang mga dios-dios kon mangayo kamog tabang kanila. Paliron silang tanan sa hangin; mapalid sila sa usa lang ka huyop. Apan ang nagasalig kanako magapuyo sa yuta ug mosimba didto sa akong balaan nga bukid.
14. Ako moingon, ‘Ayoha ang dalan. Kuhaa ang mga babag sa agianan sa akong katawhan.’ ”
15. Mao usab kini ang giingon sa Labing Halangdong Dios, ang Balaang Dios nga nagakinabuhi sa walay kataposan: “Nagapuyo ako sa habog ug balaang dapit. Apan nagapuyo usab ako uban sa mga tawo nga mapainubsanon ug mahinulsulon aron mapalig-on ko sila.
16. Sa pagkatinuod, dili ako makigbatok o masuko hangtod sa hangtod, kay kon himuon ko kini, mangamatay ang mga tawo nga akong gihimo.
17. Nasuko ako tungod sa sala ug pagkahakog sa Israel, busa gisilotan ko sila ug gitalikdan. Apan nagpadayon gihapon sila sa pagpakasala.
18. Nakita ko ang ilang pagkinabuhi, apan ayohon ko sila. Giyahan ko sila, ug lipayon ko ang mga nagsubo uban kanila.
19. Ug unya modayeg sila kanako. Hatagan ko silag maayong kahimtang — atua man sila sa layo o sa duol. Ayohon ko gayod sila. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
20. Apan ang mga daotan walay kalinaw. Sama sila sa baloron nga dagat nga nagatulod sa mga sagbot ug hugaw sa daplin.
21. Dili gayod makaangkon ang mga daotan ug maayo nga kahimtang.” Mao kini ang giingon sa akong Dios.