3. “Kaloy-an ko gayod ang Jerusalem ug ang tanang mga dapit niini nga nangaguba. Ang mga disyerto niini himuon kong sama sa Eden — ang akong hardin. Maanaa ang kalipay ug kasadya sa Jerusalem ug may pagpasalamat ug mga pag-awit usab.
4. “Pamati kamo kanako, O katawhan ko! Patalinghogi ninyo ako, O nasod ko! Ipadayag ko ang akong kasugoan. Ug ang akong katarong ug kaangayan mohatag ug kahayag sa mga nasod.
5. Hapit ko na kamo hatagan ug kadaogan. Sa dili madugay luwason ko kamo. Pagadumalahan ko ang mga nasod. Ang anaa sa mga isla magahulat kanako ug magalaom sa akong gahom.
6. Tan-awa ninyo ang kalangitan ug ang kalibotan. Mawala ang kalangitan sama sa aso. Mogabok ang kalibotan sama sa panapton. Mangamatay ang mga lumulupyo niini sama sa gagmayng mananap nga nagalupad. Apan ang kaluwasan ug kadaogan nga ihatag ko magapadayon sa walay kataposan.
7. Pamatia ninyo ako, kamo nga nasayod kon unsa ang husto ug nagatuman sa akong kasugoan! Ayaw kamo kahadlok sa mga pagsaway ug pagpakaulaw sa mga tawo kaninyo.
8. Kay mahisama sila sa panapton nga kutkoton sa mga gagmayng mananap. Apan ang kadaogan ug kaluwasan nga akong ihatag magapadayon sa walay kataposan.”
9. Sige na, Ginoo, tabangi kami. Gamita ang imong gahom sa pagluwas kanamo. Tabangi kami sama sa imong gihimo kaniadto. Dili ba ikaw man ang nagtadtad sa dragon nga si Rahab?
10. Dili ba ikaw man ang nagpamala sa dagat aron sa paghimog agianan diha sa taliwala niini aron makatabok ang katawhan nga imong giluwas?
11. Mobalik sa Zion ang imong mga linuwas nga nagaawit sa walay hunong nga kalipay. Mawala na ang ilang kasubo, ug mag-awas-awas ang ilang kalipay.
12. Mitubag ang Ginoo, “Ako mao ang nagdasig kaninyo. Busa nganong mahadlok man kamo sa mga tawong mamatay ra sama sa sagbot?
13. Nalimot na ba kamo nga ako ang naghimo kaninyo? Ako ang nagbukhad sa kalangitan ug nagbutang sa mga patukoranan sa kalibotan. Nganong nagakinabuhi kamo nga kanunayng may kahadlok sa kasuko sa mga nagalutos ug buot molaglag kaninyo? Ang ilang kasuko dili na makaunsa kaninyo.