17. Hapit na moabot ang mopabarog kanimo pag-usab, ug ang mga naglaglag kanimo mobiya na kanimo.
18. Tan-awa ang imong palibot; ang imong katawhan nagatigom na ug nagaduol kanimo. Ako, ang buhi nga Ginoo, manumpa nga ipasigarbo mo sila sama sa pagpasigarbo sa babayeng kaslonon sa mga alahas nga iyang gisul-ob.
19. Nalaglag ka ug nahimong awaaw. Apan karon, ang imong yuta halos dili na paigo nga puy-an sa imong katawhan. Ug kadtong mga naglaglag kanimo mahilayo na.
20. Ang imong katawhan nga natawo sa panahon sa imong pagsubo moingon kanimo, ‘Gamay ra kaayo kining dapita alang kanamo. Hatagi kamig mas dako pang dapit nga kapuy-an.’
21. Unya moingon ka sa imong kaugalingon, ‘Kinsa bay nanganak niini kanila alang kanako? Nangamatay ang daghan kong katawhan, ug tungod niini nasubo ako. Ang uban kanila gibihag ngadto sa ubang dapit, ug nahibilin akong nag-inusara. Busa diin kini sila gikan? Kinsa ang nagsagop kanila?’ ”
22. Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: “Pamati! Sinyasan ko ang mga nasod, ug ibalik nila kanimo ang imong katawhan nga daw sa mga bata nga ginakugos.
23. Magaalagad kanimo ang mga hari ug mga rayna. Sila ang moatiman kanimo. Moluhod sila agig pagtahod kanimo, ug magpasakop gayod sila kanimo. Unya mahibaloan mo nga ako mao ang Ginoo, ug ang mga nagasalig kanako dili gayod mapakyas.”
24. Makuha ba pagbalik ang gipang-ilog sa mapintas nga mga sundalo? Maluwas pa ba ang ilang gipangbihag?
25. Apan mao kini ang giingon sa Ginoo: “Oo, maluwas mo ang gipangbihag sa mapintas nga mga sundalo ug makuha mo pagbalik ang ilang gipang-ilog. Kay makig-away ako sa mga nakiggira kanimo ug luwason ko ang imong katawhan.
26. Ipakaon ko sa mga nagdaog-daog kanimo ang ilang kaugalingong lawas. Ug sama sa bino, mahubog sila sa ilang kaugalingong dugo. Unya masayod ang tanang mga tawo nga ako mao ang Ginoo, ang imong Manluluwas ug Manunubos, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob.”