16. Busa ang Ginoong Dios nga Makagagahom magpadala ug sakit nga makapaluya ngadto sa himsog nga mga sundalo sa hari sa Asiria. Sunogon sa Ginoo ang iyang bahandi ngadto sa nagadilaab nga kalayo.
17. Ang Ginoo, nga mao ang suga ug ang balaan nga Dios sa Israel, mahimong sama sa nagadilaab nga kalayo nga sa mubo lang nga panahon mosunog niining tunokon nga mga tanom.
18. Sama nga daoton sa sakit ang lawas sa tawo, daoton usab sa Ginoo ang mga kalasangan ug mga kaumahan sa hari sa Asiria.
19. Diotay ra ang mahibilin nga mga kahoy sa iyang kalasangan, nga bisan ang bata makahimo ra sa pag-ihap niini.
20-21. Moabot ang adlaw nga ang nangahibilin nga mga kaliwat ni Israel, nga mao si Jacob, dili na mosalig sa Asiria nga nagpaantos kanila, kondili sa Ginoo, ang Balaang Dios sa Israel. Mobalik na sila ngadto sa Makagagahom nga Dios.
22-23. Bisan tuod ug morag balas sa baybayon ang gidaghanon sa mga kaliwat ni Israel, gamay ra kanila ang mamalik. Gitakda na nga laglagon ang ilang yuta. Dili na kapugngan ang makatarunganong silot alang sa tibuok Israel. Ug tumanon gayod kini sa Ginoong Dios nga Makagagahom.
24. Busa miingon ang Ginoong Dios nga Makagagahom, “Kamong akong katawhan nga nagapuyo sa Jerusalem, ayaw kamo kahadlok sa mga taga-Asiria bisan pag gipaantos nila kamo sama sa gihimo sa mga taga-Ehipto kaninyo.
25. Tungod kay sa dili madugay mahupay na ang akong kasuko kaninyo, ug itumong ko na usab sa mga taga-Asiria ang akong kapungot hangtod nga mangamatay sila.