5. Busa miingon si Abraham sa duha niya ka sulugoon, “Dinhi lang una kamo ug bantayi ninyo ang asno, kay motungas kami didto sa unahan ug mosimba sa Dios. Mobalik ra kami dayon.”
6. Gipapas-an ni Abraham kang Isaac ang mga sugnod, ug siya ang midala sa kutsilyo ug panghaling.
7. Samtang nanglakaw sila, miingon si Isaac, “Tay!” Mitubag si Abraham, “Unsa, anak?” Nangutana si Isaac, “May dala kitang panghaling ug sugnod apan hain ang karnero nga ighahalad?”
8. Mitubag si Abraham, “Anak, nagtagana ang Dios alang kanato ug karnero nga ighahalad.” Ug nagpadayon sila sa paglakaw.
9. Sa pag-abot nila sa dapit nga giingon sa Dios, nagbuhat si Abraham ug halaran, ug gipahimutang niya ang mga sugnod ibabaw niini. Unya gigapos niya si Isaac ug gipahiluna ibabaw sa mga sugnod didto sa halaran.
10. Pagkahuman, mikuha siya ug kutsilyo. Ug sa dihang patyon na unta niya si Isaac,
11. gitawag siya sa anghel sa Ginoo gikan sa langit, “Abraham! Abraham!” Mitubag si Abraham, “Unsa man.”
12. Unya miingon ang anghel, “Ayaw pasipad-i ang bata! Karon napamatud-an ko na gayod nga may kahadlok ka sa Dios tungod kay wala mo ihikaw ang imong bugtong nga anak.”
13. Paglingi ni Abraham, may nakita siyang usa ka laking karnero nga ang sungay nasangit sa sampinit. Gikuha niya kini ug gihalad ingon nga halad nga sinunog puli sa iyang anak.
14. Ginganlan ni Abraham kadtong dapita ug “Magtagana ang Ginoo.” Busa hangtod karon may panultihon nga nagaingon, “Sa Bukid sa Ginoo may gitagana siya.”
15. Sa ikaduhang higayon, mitawag kang Abraham ang anghel sa Ginoo gikan sa langit.
18. Pinaagi sa imong mga kaliwat, panalanginan ko ang tanang mga nasod sa kalibotan, tungod kay mituman ka kanako.”