1. Sa sinugdan gimugna sa Dios ang kalangitan ug ang kalibotan.
2. Ang kalibotan kaniadto wala pay porma ug hawan pa. Nalukop kini sa tubig ug gitabonan sa kangitngit. Ug ang Espiritu sa Dios anaa diha ibabaw sa tubig.
3. Unya miingon ang Dios, “Mohayag!” Ug dayon mihayag.
4. Nakita sa Dios nga maayo ang kahayag. Unya gibulag niya ang kahayag ug ang kangitngit.
5. Gitawag niyag “adlaw” ang kahayag ug ang kangitngit gitawag niyag “gabii.” Miabot ang kagabhion, ug unya ang kabuntagon. Mao kadto ang unang adlaw.
6. Unya miingon ang Dios, “Motungha ang wanang aron nga mabahin ang tubig.”
7. Ug gihimo sa Dios ang wanang nga nagbulag sa tubig sa ibabaw ug sa tubig sa ubos.
8. Kini nga wanang gitawag sa Dios nga “kawanangan.” Miabot ang kagabhion, ug unya ang kabuntagon. Mao kadto ang ikaduhang adlaw.
9. Unya miingon ang Dios, “Matingob sa usa ka dapit ang tubig ubos sa kawanangan aron motungha ang malang dapit.” Ug natuman kini.
10. Gitawag niyag “yuta” ang malang dapit ug “dagat” ang natingob nga tubig. Ug nakita sa Dios nga maayo kini.
11. Unya miingon ang Dios, “Manurok sa yuta ang nagkalain-laing mga tanom — mga tanom nga may mga liso ug mga kahoy nga mamunga ug prutas nga may liso sumala sa ilang matang.” Ug nahitabo kini.
12. Nanubo sa yuta ang nagkalain-laing matang sa tanom, ug nakita sa Dios nga maayo kini.
13. Miabot ang kagabhion, ug unya ang kabuntagon. Mao kadto ang ikatulong adlaw.
14. Unya miingon ang Dios, “Motungha sa kalangitan ang mga butang nga may kahayag aron sa pagbulag sa adlaw ug sa gabii, ug mahimong ilhanan sa pagsugod sa mga panahon, mga adlaw, ug mga tuig.