8. Ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nanumpa nga silotan ko kamo tungod kay wala ninyo bantayi ang akong mga karnero, busa giataki sila ug gipangtukob sa mabangis nga mga mananap. Wala ninyo sila pangitaa, kondili, ang inyong kaugalingon lang ang inyong giatiman.
9. Busa kamong mga magbalantay, pamatia ninyo ang akong ginasulti.
10. Ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon nga kaaway ko kamo, ug paninglon ko kamo sa nahitabo sa akong mga karnero. Dili ko na kamo paatimanon sa mga karnero, kay ang inyo lang kaugalingon ang inyong giatiman. Luwason ko ang akong mga karnero gikan kaninyo, ug dili na ninyo sila makaon.
11. “Ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon nga ako mismo ang mangita sa akong mga karnero ug moatiman kanila.
12. Maingon nga ang usa ka magbalantay mangita sa iyang mga karnero nga nagkatibulaag, pangitaon ko usab ang akong mga karnero. Luwason ko sila gikan sa tanang mga dapit diin sila nagkatibulaag niadtong panahon sa kasamok.
13. Kuhaon ko sila gikan sa nagkalain-laing mga nasod, ug dad-on ngadto sa ilang kaugalingong yuta. Pasabsabon ko sila sa kabukiran sa Israel, sa daplin sa mga suba, ug sa tanang dapit nga mapuy-an ug tawo.
14. Oo, pasabsabon ko sila sa maayong sabsabanan sa kabukiran sa Israel. Didto manghigda sila ug manabsab.
15. Ako mismo, ang Ginoong Dios, ang moatiman sa akong mga karnero, ug papahulayon ko sila.
16. Pangitaon ko kadtong nangawala ug nangahisalaag. Butangan kog bendahi ang nangapiang ug pabaskogon ang mga maluya. Apan laglagon ko ang mga tambok ug baskog. Himuon ko kon unsay angay alang kanila.
17. “Mga katawhan sa Israel nga akong mga karnero, ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon kaninyo nga pagahukman ko kamo. Ilain ko ang maayo gikan sa daot, ang mga karnero gikan sa mga kanding.
18. Ang uban kaninyo dili pa kontento sa pagpanabsab sa maayong sabsabanan; unya yatak-yatakan pa gayod ninyo ang ubang mga sabsabanan. Ang uban dili pa kontento sa pag-inom sa tin-aw nga tubig; lubugon pa gayod ninyo ang ubang tubig.