4. Miingon si Jonatan, “Himuon ko ang bisan unsa nga ipahimo mo kanako.”
5. Busa miingon si David, “Ugma Pista sa Pagsugod sa Bulan, ug kinahanglang mokaon ako uban sa imong amahan. Apan tugoti ako nga molakaw ug motago sa uma hangtod sa gabii sa ikatulong adlaw.
6. Kon pangitaon ako sa imong amahan, sultihi siya nga nananghid ako kanimo nga mopauli sa amo sa Betlehem aron ikauban ko ang tibuok kong panimalay sa ilang paghalad nga ginahimo matag tuig.
7. Kon moingon siya nga walay kaso, dili ako mabalaka. Apan kon masuko siya, sigurado gayod nga may tuyo siyang patyon ako.
8. Kon mahimo, tabangi ako ingon nga pagpamatuod sa imong gipanumpa kanako atubangan sa Ginoo. Apan kon nakasala gayod ako, ikaw na mismo ang mopatay kanako. Nganong itugyan mo pa ako sa imong amahan?”
9. Mitubag si Jonatan, “Dili kana mahitabo! Kon makasiguro ako nga ang akong amahan may tinguha sa pagpatay kanimo, ipahibalo ko gayod kini kanimo.”
37-38. Pag-abot sa bata sa gitugpahan sa pana, misinggit si Jonatan, “Atua pa sa unahan nimo ang mga pana. Agpas, kuhaa dayon!” Gipunit sa bata ang pana ug mibalik ngadto kang Jonatan nga iyang agalon.
39. Wala gayoy kalibotan ang bata kon unsa ang kahulogan niadto. Si Jonatan lang gayod ug si David ang nahibalo.
40. Unya gihatag ni Jonatan ang iyang pana sa bata ug giingnan, “Dad-a kini ug balik didto sa lungsod.”
41. Sa dihang nakalakaw na ang bata, migawas si David sa bato nga iyang gitagoan, ug miluhod siya sa atubangan ni Jonatan ug miyukbo sa makatulo agig pagtahod kaniya. Unya naggaksanay sila ug nanghilak. Labihan gayod ang paghilak ni David.
42. Unya miingon si Jonatan kang David, “Sige, maayo nga paglakaw. Ug hinaut nga tabangan kita sa Ginoo nga dili mapakyas sa atong gipanumpaan kaniya ingon nga managhigala hangtod sa atong mga kaliwat.” Unya milakaw si David, ug si Jonatan mibalik sa lungsod.