9. Pagmaya pag-ayo, O katawhan sa Sion!Singgit, O katawhan sa Jerusalem!Moanha kanimo ang imong hari,moanha nga madaogon ug mapaubsanon nga magkabayog asno—sa nati sa asno.
10. Ipalayo niya sa Efraim ang karwahiug kuhaon gikan sa Jerusalem ang mga kabayong iggugubat.Balion niya ang mga panaug makigdait siya sa kanasoran.Ang iyang gingharian maglakip sa tanang kadagatan,gikan sa Suba sa Eufratesngadto sa tanang suok sa kalibotan.
11. Bahin usab kanimo,tungod sa dugo nga giula aron paglig-on sa akong kasabotan uban kanimo,buhian ko ang imong katawhan nga gipamihag gikan sa mga atabay nga walay tubig.
12. Balik sa imong kota,O mga binihag nga wala kabsig paglaom,kay iuli ko kaninyo sa dobleang bahandi nga giilog gikan kaninyo.
13. Gibingat ko ang Juda sama sa usa ka pana,ug gihimo kong udyong ang Efraim.Gamiton ko daw usa ka espadaang imong mga anak, O Sion,batok sa imong mga anak, O Grecia!
14. Motungha ang Ginoo sa ibabaw sa iyang katawhanug mokilab ang iyang pana daw kilat.Unya patingogon sa Ginoong Dios ang trumpeta,ug mosakay siya sa alimpulos gikan sa habagatan.