20. Kay walay mahimong matarong atubangan sa Dios pinaagi sa pagtuman sa Balaod. Ang mahimo lamang sa Balaod mao ang pagpaila sa tawo nga siya nakasala.
21. Apan karon gipadayag sa Dios ang iyang paagi sa paghimong matarong sa mga tawo ug kini dili pinaagi sa Balaod. Gipamatud-an kini sa Balaod ug sa mga propeta.
22. Gihimong matarong sa Dios ang mga tawo pinaagi sa ilang pagtuo kang Jesu-Cristo kay managsama man ang tanang mga tawo.
23. Nakasala ang tanan ug nahilayo sa himaya sa Dios.
24. Apan pinaagi sa grasya nga gigasa sa Dios ngadto kanila, mahimo silang matarong pinaagi kang Cristo Jesus nga nagluwas kanila.
25. Gihatag siya sa Dios aron pinaagi sa iyang dugo mapasaylo ang mga sala sa motuo kaniya. Niining paagiha gipakita sa Dios ang iyang pagkamatarong ug tungod sa iyang pagkamapailubon wala niya tagda ang ilang mga sala kaniadto.
26. Apan karon gitagad na niya ang mga sala sa mga tawo aron pagpakita nga siya matarong ug himoon niyang matarong ang tanan nga motuo kang Jesus.
27. Karon, unsa na may angay tang ipanghambog? Wala! Ngano man? Tungod ba kay ang tawo nagtuman sa Balaod? Dili, kondili tungod sa iyang pagtuo.
28. Kay maoy atong gituohan nga ang tawo himoong matarong sa Dios pinaagi sa pagtuo ug dili pinaagi sa pagtuman sa Balaod.
29. O, Dios ba lamang diay siya sa mga Judio? Dili ba Dios man usab siya sa mga dili Judio? Matuod nga siya Dios usab nila.
30. Tungod kay usa ra ang Dios, himoon niyang matarong ang mga Judio pinasikad sa ilang pagtuo ug ang mga dili Judio himoon niyang matarong pinaagi usab sa ilang pagtuo.