4. Pagkamahimayaon mo, O Dios!Pagkahalangdon mo samtang naglugsong ka sa mga bukiddiin gibuntog mo ang imong mga kaaway.
5. Ang isog nilang mga sundalo gisakmitan sa ilang mga inagawug karon nangamatay na sila;walay usa nga nahibilin nga makagamit sa ilang hinagiban.
6. Sa dihang gihulga mo sila, O Dios ni Jacob,ang mga kabayo ug ang mga nagkabayo nangahulog ug nangamatay.
7. Apan ikaw, O Ginoo,gikahadlokan pag-ayo sa mga tawo!Kinsay makaatubang kanimo kon mapungot ka?
8. Gikan sa langit gipaila mo ang imong hukom.Ang yuta nalisang ug wala magtingog
9. sa dihang mitindog ka, O Dios,aron paghukom ug pagluwas sa tanang mga dinaugdaog sa kalibotan.
10. Ang kasuko sa mga tawo nakadugang hinuon sa pagdayeg kanimo;ang nahisalin sa mga gubat magtuman sa imong mga kasaulogan.
11. Ihatag sa Ginoo nga imong Dios ang gisaad mo kaniya;kamong mga kasikbit nga kanasoran, pagdalag mga gasa kaniya.Gihimo sa Dios nga mahadlok ang mga tawo kaniya.
12. Gipakaulawan niya ang mga garbosong prinsipe,ug gihadlok niya ang mga gamhanang hari.