27. Adlaw-adlaw nagpadayon siya sa iyang buluhaton. Miturok ug mitubo ang mga binhi sa paagi nga wala niya hisabti.
28. Ang yuta, pinaagi sa kinaiya niini, nagpatubo ug nagpabunga sa mga tanom: maoy mouna ang linghod nga punoan, unya mosunod ang iyang uhay ug unya ang bus-ok nga mga lugas.
29. Ug inigkahinog na, galabon kini kay ting-ani na man.”
30. Unya nangutana si Jesus, “Sa unsa mang butanga ikatandi nato ang paghari sa Dios? Ug unsa mang sambingaya ang gamiton nato pagsaysay niini?
31. Sama kini sa liso sa mustasa nga maoy labing gamay nga liso dinhi sa kalibotan.
32. Kon itanom kini ug makatubo na, mahimo kining labing dako sa tanang tanom. Managko ang iyang mga sanga ug dinhi magpasilong ug magsalag ang mga langgam.”
33. Nagwali si Jesus ngadto sa mga tawo ginamit ang daghan pang mga sambingay nga sama niini.
34. Wala siyay gisulti kanila nga wala ipaagi sa mga sambingay. Apan kon ang iyang mga tinun-an na lamang ang kauban niya, iyang ipatin-aw kanila ang tanan.
35. Ug nianang pagkagabii giingnan ni Jesus ang iyang mga tinun-an, “Manabok kita sa lanaw.”
36. Busa gibiyaan nila ang panon sa katawhan ug ang mga tinun-an misakay sa sakayan nga gisakyan ni Jesus ug nagkuyog sila. May ubang mga sakayan usab didto.
37. Unya mihuros ang usa ka kusog nga unos ug tungod sa dagkong balod nasudlag tubig ang sakayan ug hapit kini mapuno.
38. Apan natulog lang si Jesus nga nag-unlan didto dapit sa ulin. Gipukaw siya sa mga tinun-an nga nag-ingon, “Magtutudlo, wala ka ba mabalaka nga hapit na man kita malunod?”
39. Mibangon si Jesus ug iyang gipahunong ang hangin ug ang mga balod iyang giingnan, “Hunong!” Ug mihunong ang hangin ug mibanos ang kalinaw.
40. Unya miingon si Jesus kanila, “Nganong nalisang man kamo? Wala ba kamoy pagsalig?”
41. Apan nahibulong sila pag-ayo ug nagpangutan-anay, “Kinsa man kining tawhana nga bisan gani ang hangin ug ang mga balod motuman man kaniya?”