31. Si Jesus mipadayon pagsulti, “Karon, sa unsa ko itandi ang katawhan niining panahona? Sa unsa sila nahisama?
32. Sama sila sa kabataan nga nagyampungad sa merkado. Ang usa ka pundok mosinggit ngadto sa laing pundok, ‘Nagtugtog kami ug honi apan wala kamo mosayaw! Nag-awit kami ug alawiton sa paglubong apan wala kamo magminatay!’
33. Mianhi si Juan nga Magbubunyag ug wala siya mokaon ug pan ug wala moinom ug bino unya miingon kamo nga, ‘Giyawaan siya!’
34. Mianhi ang Anak sa Tawo ug siya mikaon ug miinom unya miingon na usab kamo, ‘Tan-awa, dako siyag kaon ug palahubog! Higala pa gyod siya sa mga maniningil sa buhis ug sa mga makasasala.’
35. Apan bisan pa niini, ang kaalam sa Dios giila nga tinuod sa tanan nga midawat niini.”
36. Unya may usa ka Pariseo nga midapit kang Jesus sa pagpangaon. Busa miadto si Jesus sa balay sa Pariseo ug nakigsalo kaniya.
37. Niadtong lungsora may usa ka babaye nga daotag kinabuhi. Sa iyang pagkadungog nga si Jesus nagkaon didto sa balay sa Pariseo, miadto siya dala ang usa ka tibod nga alabastro nga puno sa pahumot.
38. Samtang diha siya sa luyo sa tiilan ni Jesus, mihilak siya ug nahumod sa iyang mga luha ang mga tiil ni Jesus. Unya gipahiran niya sa iyang buhok ang mga tiil ni Jesus ug gihagkan ug gibuboan sa pahumot.
39. Sa pagkakita niini sa Pariseo nga nagdapit kang Jesus, miingon siya sa iyang kaugalingon, “Kon tinuod pa nga propeta kining tawhana, makaila unta siya kon kinsa kining babaye nga mihikap kaniya ug unsa kadaotan ang iyang kinabuhi!”