17. “O Ginoong Dios! Ikaw ang naghimo sa langit ug sa yuta pinaagi sa imong kahibulongang gahom; walay butang nga lisod alang kanimo.
18. Gipakita mo ang gugma mong walay paglubad ngadto sa linibo apan silotan mo usab ang mga anak tungod sa sala sa ilang mga ginikanan. O halangdon ug gamhanan nga Dios, Yahweh nga Labing Gamhanan mao ang imong ngalan.
19. Maalam ang imong mga plano ug gamhanan ang imong mga buhat. Nakita mo ang gibuhat sa katawhan ug gigantihan mo sila sumala gayod sa ilang pagkinabuhi ug binuhatan.
20. Naghimo kag mga milagro ug mga katingalahang butang didto sa Ehipto ug nagpadayon ka paghimo sa samang mga butang diha sa Israel ug sa ubang kanasoran ug tungod niini nabantog ka sa tanang dapit.
21. Pinaagi sa mga milagro ug mga katingalahan mong buhat nga nakapalisang sa among mga kaaway, gigamit mo ang imong gahom sa pagluwas sa imong katawhan, ang Israel, gikan sa Ehipto.
22. Gihatag mo kanila kining tabunok nga yuta sumala sa imong gisaad sa ilang katigulangan.
23. Apan sa pag-anhi nila ug sa napanag-iya na nila ang maong yuta, wala sila motuman sa imong kasugoan o magpuyo sumala sa imong mga pagtulon-an. Busa gipahiagom mo sila niining mga katalagman.
24. “Ang mga taga-Babilonia naghimog mga bungtodbungtod libot sa siyudad ug miataki aron pag-ilog niini. Ang pinatyanay, gutom ug ang sakit maoy makaparot sa maong siyudad. Ug karon nakita nimo ang katumanan sa imong giingon.
25. Apan ikaw, O Ginoo nga Dios, maoy nagsugo kanako pagpalit sa uma atubangan sa daghang mga saksi bisan tuod hapit na ang siyudad mailog sa kasundalohan sa Babilonia.”