9. Mamauli ang akong katawhan nga manghilak,nga mag-ampo samtang dad-on ko sila balik sa Israel.Dad-on ko sila ngadto sa kasapaan agi sa hapsay nga dalanaron dili sila madagma.Sama ako sa usa ka amahan alang sa Israelug ang kamagulangan kong anak mao si Efraim.”
10. Ang Ginoo nag-ingon:“O mga kanasoran, pamati kamo kanakoug isangyaw ninyo ang akong pulong ngadto sa lagyong mga dapit!Ako nga nagpatibulaag sa Israelmaoy magtigom kanila ug manalipod kanila,sama sa usa ka magbalantay sa mga karnero.
11. Gipagawas ko na ang katawhan sa Israelug giluwas ko sila gikan sa usa ka nasod nga gamhanan.
12. Mangadto sila sa Bungtod sa Sionug sa kusog nga tingog mag-awit sa kalipay;malipay sila tungod sa akong mga gasa kanila:mga trigo, bino, lana sa olibo,mga karnero ug mga baka.Mahisama sila sa binisibisan nga tanamanug dili na sila maguol pag-usab.
13. Unya ang mga babaye magsayaw ug maglipay,ug magmaya ang mga lalaki, batan-on ug tigulang.Lipayon ko silaug ang ilang pagbangotan ilisan kog pagmaya,ug ang ilang kasubo ilisan kog kalipay.
14. Busgon ko sa maayong mga pagkaon ang mga pari,ug hatagan ko sa tanan nilang gikinahanglan ang akong katawhan.Ako, ang Ginoo, maoy nagsulti niini.”
15. Nag-ingon ang Ginoo,“May tingog nga nabati didto sa Rama,tiyabaw sa mapait nga pagminatay ug paghilak.Naghilak si Raquel tungod sa iyang mga anak;nagbakho siya ug walay makahupay kaniyakay patay na man silang tanan.
16. Ayaw na paghilak;pahiri ang imong mga luha,kay ang tanan nimong nahimo sa imong mga anakdili mahitabo nga dili gantihan;mamauli ra sila gikan sa nasod sa ilang kaaway.
17. May paglaom ang imong kaugmaonkay mamauli ra ang imong mga anak.Ako, ang Ginoo, maoy nagsulti niini.
18. “Sa ilang kasubo,nadungog ko nga nag-ingon ang katawhan sa Israel,‘Sama kami sa mga baka nga ihalasapan gitudloan mo kami pagsugot kanimo.Dad-a kami pagbalik aron mamalik kami kanimo,O Ginoo nga among Dios.
19. Mitalikod kami kanimoapan buot kaming mobalik kanimo.Human mo kami siloti,giduko namo ang among nga ulo sa kasubo.Naulaw kami pag-ayokay nakasala man kami sa batan-on pa kami.’”
20. Ang Ginoo nag-ingon:“Israel, ikaw ang pinangga ko kaayong anak,ang anak nga gihigugma ko pag-ayo.Inighisgot ko batok sa imong ngalan,mahunahunaan ko ikaw uban sa gugma.Gihidlaw ako kanimoug naluoy gayod ako kanimo.
21. Butangig mga ilhanan ug mga timaan ang dalan;pangitaa pag-usab ang dalan nga imong giagian sa dihang mibiya ikaw.Balik, O Putling Israel;pauli sa mga lungsod nga imong gitalikdan!
22. Magsigi na ba lamang kamog duhaduha,O katawhan nga walay pagtuo?Ako, ang Ginoo,nagbuhat ug usa ka butang nga bag-o ug lahisama kalahi sa usa ka babaye nga nanalipod sa usa ka lalaki.”
23. Ang Ginoo nga Labing Gamhanan, ang Dios sa Israel, nag-ingon, “Inigdala ko nag balik sa katawhan ngadto sa ilang nasod, moingon na usab sila didto sa yuta sa Juda ug sa mga kalungsoran niini,‘Panalanginan unta sa Ginoo ang balaang bungtod sa Jerusalem,ang puloy-anan sa katarong.’
24. Ang katawhan adto magpuyo sa Juda ug sa tanang kalungsoran niini ug didto may mga mag-uuma na unya ug mga bakero nga magbantay sa mga panon sa kahayopan.
25. Hatagan kog kalagsik ang gikapuyan ug busgon ko ang tanang nagluya tungod sa kagutom.
26. Ug makaingon unya ang katawhan, ‘Natulog ako ug baskog na ako sa akong pagmata.’