20. Ang Ginoo nag-ingon:“Israel, ikaw ang pinangga ko kaayong anak,ang anak nga gihigugma ko pag-ayo.Inighisgot ko batok sa imong ngalan,mahunahunaan ko ikaw uban sa gugma.Gihidlaw ako kanimoug naluoy gayod ako kanimo.
21. Butangig mga ilhanan ug mga timaan ang dalan;pangitaa pag-usab ang dalan nga imong giagian sa dihang mibiya ikaw.Balik, O Putling Israel;pauli sa mga lungsod nga imong gitalikdan!
22. Magsigi na ba lamang kamog duhaduha,O katawhan nga walay pagtuo?Ako, ang Ginoo,nagbuhat ug usa ka butang nga bag-o ug lahisama kalahi sa usa ka babaye nga nanalipod sa usa ka lalaki.”
23. Ang Ginoo nga Labing Gamhanan, ang Dios sa Israel, nag-ingon, “Inigdala ko nag balik sa katawhan ngadto sa ilang nasod, moingon na usab sila didto sa yuta sa Juda ug sa mga kalungsoran niini,‘Panalanginan unta sa Ginoo ang balaang bungtod sa Jerusalem,ang puloy-anan sa katarong.’
24. Ang katawhan adto magpuyo sa Juda ug sa tanang kalungsoran niini ug didto may mga mag-uuma na unya ug mga bakero nga magbantay sa mga panon sa kahayopan.
25. Hatagan kog kalagsik ang gikapuyan ug busgon ko ang tanang nagluya tungod sa kagutom.
26. Ug makaingon unya ang katawhan, ‘Natulog ako ug baskog na ako sa akong pagmata.’
27. “Ako, ang Ginoo, nag-ingon nga taliabot ang panahon nga lukpon ko sa katawhan ug sa kahayopan ang nasod sa Israel ug sa Juda.
28. Ug sama nga nagmatngon ako pag-ayo aron pag-ibot ug pagpukan, paglumpag, paglaglag ug pagdalag kadaot ngadto kanila, magmatngon usab ako sa pagtanom ug paglig-on kanila. Ako, ang Ginoo, maoy nag-ingon niini.
29. Inig-abot na niadtong panahona, dili na moingon ang katawhan,‘Ang mga ginikanan mikaon ug aslom nga ubas,apan maoy gingilohan ang ilang mga anak.’