19. Mitalikod kami kanimoapan buot kaming mobalik kanimo.Human mo kami siloti,giduko namo ang among nga ulo sa kasubo.Naulaw kami pag-ayokay nakasala man kami sa batan-on pa kami.’”
20. Ang Ginoo nag-ingon:“Israel, ikaw ang pinangga ko kaayong anak,ang anak nga gihigugma ko pag-ayo.Inighisgot ko batok sa imong ngalan,mahunahunaan ko ikaw uban sa gugma.Gihidlaw ako kanimoug naluoy gayod ako kanimo.
21. Butangig mga ilhanan ug mga timaan ang dalan;pangitaa pag-usab ang dalan nga imong giagian sa dihang mibiya ikaw.Balik, O Putling Israel;pauli sa mga lungsod nga imong gitalikdan!
22. Magsigi na ba lamang kamog duhaduha,O katawhan nga walay pagtuo?Ako, ang Ginoo,nagbuhat ug usa ka butang nga bag-o ug lahisama kalahi sa usa ka babaye nga nanalipod sa usa ka lalaki.”
23. Ang Ginoo nga Labing Gamhanan, ang Dios sa Israel, nag-ingon, “Inigdala ko nag balik sa katawhan ngadto sa ilang nasod, moingon na usab sila didto sa yuta sa Juda ug sa mga kalungsoran niini,‘Panalanginan unta sa Ginoo ang balaang bungtod sa Jerusalem,ang puloy-anan sa katarong.’