9. Ngano ba nga mura ka mag tawo nga nakuratanug daw sundalo nga dili makatabang?Sa walay duhaduha nag-uban ka kanamo, O Ginoo!Imo kaming katawhanbusa ayaw intawon kami biyai.’”
10. Nag-ingon ang Ginoo mahitungod niining maong katawhan, “Gusto gayod silang magpahilayo kanako ug wala sila magpugong sa ilang kaugalingon. Busa wala ako mahimuot kanila. Dili ko hikalimtan ang ilang mga kasaypanan ug silotan ko sila tungod sa ilang mga sala.”
11. Nag-ingon ang Ginoo kanako, “Ayaw ako hangyoa sa pagtabang niining maong katawhan.
12. Bisan pag magpuasa sila, dili ko gihapon sila pamation ug tabangan ug bisan pag maghalad silag mga uhay ug mga halad nga sunogon, dili gihapon ako mahimuot kanila. Pamatyon ko hinuon sila pinaagi sa gubat, sa gutom ug sa sakit.”
13. Unya miingon ako, “Ginoong Dios, nasayod ka nga ang mga propeta nag-ingon sa katawhan nga walay moabot nga gubat o gutom kay matod nila, nagsaad ka man nga lunlon lang kaayohan ang matagamtam sa tibuok nasod.”
14. Apan mitubag ang Ginoo, “Namakak ang mga propeta. Wala ako magsugo o magsulti kanila. Ang ilang gisulti kanimo mga panan-awon nga dili gikan kanako, mga minaomao nga panagna ug bunga lamang sa ilang hunahuna.
15. Ako, ang Ginoo, magsulti kanimo sa akong himoon nianang mga propetaha nga wala ko sugoa apan naggamit sa akong ngalan ug nag-ingon nga dili mahitabo ang gubat ug gutom niining nasora—pamatyon ko sila pinaagi sa gubat ug gutom.