2. Miatubang si Ezequias sa bungbong ug nag-ampo sa Ginoo.
3. Miingon siya, “O Ginoo, hinumdomi intawon ang akong pagkinabuhi nga matinud-anon sa imong atubangan ug ang kinasingkasing kong pag-alagad kanimo.” Unya midanguyngoy siya pag-ayo.
4. Ug giingnan sa Ginoo si Isaias.
5. “Adtoa si Ezequias ug sultihi nga nag-ingon ako, ang Ginoo, ang Dios ni David nga imong kagikan. Nadungog ko ang imong pag-ampo ug nakita ko ang imong mga luha busa dugangan kog 15 ka tuig ang imong kinabuhi.
6. Luwason ko ikaw ug kining siyudara gikan sa hari sa Asiria, ug magpadayon sa pagpanalipod niini.”
7. Si Isaias mitubag, “Mao kini ang ilhanan nga ihatag sa Ginoo kanimo nga tumanon gayod niya ang iyang gisaad:
8. Pabalikon niyag napulo ka lakang ang landong sa adlaw sa orasan ni Ahaz.” Ug natuman kini.
9. Mao kini ang gisulat ni Ezequias, ang hari sa Juda, human siya maayo sa iyang sakit.