4. Apan sa wala pa gani sila makalakawg layo sa siyudad, giingnan ni Jose ang sulugoon nga piniyalan niya sa iyang balay, “Apasa pagdali ang mga tawo. Kon hiapsan mo na sila, ingna, ‘Nganong gibaslan man ninyog daotan ang maayo?
5. Nganong gikawat man ninyo ang kupa nga plata sa akong agalon? Imnanan sa akong agalon ang maong kupa ug kini ang gamiton niya kon managna siya. Pagkadaotan sa inyong gibuhat!’”
6. Sa dihang naapsan na sila sa sulugoon, iyang gisultihan sila sa giingon ni Jose.
7. Sila mitubag, “Nganong nakaingon ka man niana? Dili kami makabuhat niana!
8. Nasayod ka nga gidala gani namo pagbalik gikan sa Canaan ang kuwarta nga nakaplagan namo sulod sa among mga sako. Busa nganong mangawat man kamig plata o bulawan sa balay sa imong agalon?
9. Makaplagan gani nimo nga ania sa usa kanamo ang kupa, patya siya ug kaming tanan mahimong ulipon nimo.”
30-31. Mipadayon si Juda, “Busa kon dili mahikuyog kanako ang bata inigbalik ko sa akong amahan, mamatay gayod siya kay gimahal man niya pag-ayo kining bataa. Kami unya ang makahatag sa among amahan ug kaguol nga makapatay kaniya kay tigulang na man siya.
32. Gigarantiya ko sa akong amahan ang akong kinabuhi alang niining bataa. Giingnan ko siya nga kon ugaling dili ko madala pagbalik ang bata, akoy responsable kaniya sa tibuok kong kinabuhi.
33. Busa, sir, akoy himoang ulipon puli sa bata. Papaulia intawon siya uban sa iyang mga igsoon.
34. Dili ako makahimo pagpauli sa akong amahan kon dili ko madala ang bata. Dili ko makahimo pagsud-ong sa daotan nga mahitabo unya sa akong amahan.”