1. Mipadayon si Jacob sa iyang panaw ug gisugat siyag mga anghel sa Dios.
2. Sa pagkakita ni Jacob kanila, miingon siya, “Mga sundalo kini sa Dios.” Busa ginganlan niyag Mahanaim ang maong dapit.
3. Nagsugo si Jacob ug mga tawo sa pag-una kaniya ngadto sa iyang igsoon nga si Esau didto sa Seir sa nasod sa Edomea.
4. Gisugo niya sila nga sultihan si Esau niini: “Si Jacob, ang imong sulugoon, didto mipuyo tipon kang Laban ug karon pa lamang mopauli.
5. Aduna na siyay daghang baka, asno, karnero, kanding ug mga ulipon. Gipasugoan ka niya aron pagsugilon kanimo niini basin na lag mahimuot ka kaniya.”
6. Sa nahibalik na ang mga sinugo ni Jacob, miingon sila, “Didto na kami sa imong igsoon nga si Esau ug nagpaingon na siya nganhi aron pagtagbo kanimo. May kuyog siyang 400 ka tawo.”
7. Nahadlok ug nabalaka pag-ayo si Jacob. Busa gibahin niya sa duha ka panon ang iyang mga tawo ingon man ang iyang mga karnero, kanding, baka ug mga kamelyo.
8. Naghunahuna siya nga kon ugaling atakihon ni Esau ang unang pundok, makahimo pag-ikyas ang ikaduha.
9. Unya nag-ampo si Jacob, “Dios sa akong apohan nga si Abraham ug sa akong amahan nga si Isaac, pamatia intawon ako! Ginoo, ikaw nag-ingon kanako, ‘Pauli sa inyo ug sa imong kaparyentihan ug salig nga walay mahitabo kanimo.’
10. Dili ako takos sa tanan mong kaluoy ug kaayo kanako nga imong sulugoon. Mitabok ako sa Jordan nga walay dala gawas sa akong sungkod apan karon mibalik ako uban niining duha ka pundok.
11. Busa luwasa intawon ako gikan sa mga kamot sa akong igsoon nga si Esau. Nahadlok ako nga siya mipaingon nganhi aron pamatyon kaming tanan lakip ang mga babaye ug kabataan.
12. Hinumdomi ang imong saad nga walay daotang mahitabo kanako ug nga hatagan mo akog daghang kaliwat nga dili maihap sama kadaghan sa balas sa baybayon.”
13. Human siya magpalabay sa gabii niadtong dapita, nagpili siyag gasa alang sa iyang igsoon nga si Esau.