17. Mahitungod kaninyo, akong panon, nag-ingon ang Ginoong Dios: “Hukman ko ang matag usa ug lainon ko ang mga karnero gikan sa mga kanding.
18. Dili pa ba igo alang kaninyo nga nakasibsib kamo sa maayong sibsibanan nga inyo mang gitamaktamakan ang ubang bahin niini? Giinom ninyo ang tin-awng tubig ug gilubog ninyo ang wala ninyo imna.
19. Pakan-on ba ninyo ang ubang mga karnero sa mga sagbot nga inyong gitunobtunoban ug paimnon sa tubig nga lubog?”
20. Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: “Lainon ko ang mga tambok nga karnero gikan sa mga karnerong niwang
21. kay inyo man lang ipangwakli ug sungagon ang mga luyahon hangtod nga magkatibulaag sila ngadto sa layo.
22. Luwason ko ang akong panon ug dili na sila panukbon sa mga ihalas nga mananap. Maghukom ako tali sa mga karnero.
23. Hatagan ko silag usa ka magbalantay sama sa akong alagad nga si David. Magbantay siya kanila ug atimanon niya sila.
24. Ug ako, ang Ginoo, mahimo nga ilang Dios ug ang hari sama sa akong alagad nga si David maoy magmando kanila. Ako, ang Ginoo, maoy nag-ingon niini.
25. “Maghimo ako uban kanila ug kasabotan sa pakigdait ug pakagiwon ko ang tanang ihalas nga mananap gikan niining yutaa aron magpuyo sila sa kamingawan ug matulog sa kalasangan nga luwas sa kadaot.
26. “Panalanginan ko sila ug papuy-on libot sa akong balaang bungtod ug paulanon ko sa tukmang panahon. Kini mao ang panalangin ko kaninyo.
27. Mamunga ang kakahoyan ug modaghan ang abot sa kaumahan ug magpuyo na sila nga layo sa kadaot. Makaila na unya sila nga ako mao ang Ginoo sa dihang balion ko na ang yugo sa kaulipnan aron makalingkawas na sila gikan sa gahom niadtong nag-ulipon kanila.