7. Sa dihang laglagon ko na ikaw,tabonan ko ang langitug kuhaan ko ang kabituonan sa ilang kahayag.Tabonan ko sa panganod ang adlawug dili ko padan-agon ang bulan.
8. Ang tanang naghatag ug kahayag sa langit,pangitngiton ko tungod kanimoaron sanapan sa kangitngit ang tibuok mong yuta,”nag-ingon ang Ginoong Dios.
9. “Mangahadlok ang kanasoran sa dihang ipabihag ko ikaw ngadto sa laing mga nasod—mga nasod nga wala mo mailhi.
10. Lisangon ko ang ubang katawhan sa mahitabo kanimo ug mangurog sa kahadlok ang ilang mga hari tungod kanimo inigbakyaw ko sa akong espada diha sa ilang atubangan. Mangurog sila sa kahadlok sa mahitabo kanila inig-abot na sa adlaw sa imong pagkapukan.”
11. Nag-ingon ang Ginoong Dios, “Mahiagom ka gayod sa espada sa hari sa Babilonia.
12. Pamatyon ko ang daghan mong ginsakopan pinaagi sa espada sa mga tawong gamhanan—mga tawong dili hitupngan sa kabangis. Wagtangon nila ang imong garbo, O Ehipto, ug mangamatay ang tanan nimong katawhan.
13. Pamatyon ko ang tanan nimong kahayopan diha sa daplin sa katubigan. Wala na unyay tawo o mananap nga moyatak pa kanimo.
14. Unya patin-awon ko ang imong katubigan ug padagaydayon ko daw lana ang imong kasubaan. Ako, ang Ginoong Dios, maoy nag-ingon niini.
15. “Sa dihang gun-obon ko ang Ehipto, wala nay mahibilin sa bisan unsa nga anaa niini. Sa dihang hampakon ko ang tanan niyang lumolupyo, makaila unya sila nga ako mao ang Ginoo.
16. Kining maong pasidaan mahimo unyang awit alang sa mga patay nga pagaawiton sa mga babayeng lumolupyo sa nagkalainlaing nasod alang sa Ehipto ug sa tanan niyang lumolupyo. Ako, ang Ginoong Dios, maoy nag-ingon niini.”
17. Sa ika-15 nga adlaw sa unang bulan sa ika-12 nga tuig, giingnan ako sa Ginoo,
18. “Tawo, pagbangotan alang sa daghang katawhan sa Ehipto ug itambog sila uban sa gamhanang mga nasod ngadto sa kalibotan sa mga patay.
19. Ingna ang Ehipto, ‘Mas matahom ka man kaha kay sa uban, sigi tipon didto sa mga wala motuog Dios.’