23. Apan wala motuo ang mga tawo nga atakihon ang Jerusalem kay may kasabotan man sila uban sa Babilonia. Apan ang panagna maoy pahinumdom sa ilang mga sala ug timaan nga sila madakpan gayod.”
24. Busa nag-ingon ang Ginoong Dios, “Nakasala kamo ug makita kini sa tanan ninyong binuhatan ug nabutyag ngadto sa tanan ang inyong kalapasan. Busa silotan ko kamo ug itugyan ngadto sa inyong mga kaaway.
25. Ug ikaw, daotang pangulo sa Israel, miabot na ang imong kataposan ug silotan ka.
26. Ako ang Ginoong Dios, nag-ingon kaninyo: Kuhaa ang purong ingon man ang korona kay kinahanglan ang mga butang dili magpabilin sa nahimutangan niini. Ibayaw ang mga kabos ug ipaubos ang mga gamhanan.
27. Gub-on ko gayod kining siyudara apan dili kini mahitabo kon dili pa moabot ang gipili ko sa pagsilot sa siyudad. Ihatag ko kini ngadto kanila.”
28. Ang Ginoong Dios miingon: “Tawo, isulti ang akong giingon mahitungod sa mga Amonihanon ug bahin sa ilang pagbiaybiay sa Israel: Gilanit na ang espada aron ipamatay. Gipasinaw kini pag-ayo aron magpangidlap sama sa kilat.
29. Samtang nagtan-aw kamo sa mga bakak nga mga panan-awon ug naghimog pagtagnatagna, panglunggoan kamog ulo pinaagi sa espada tungod sa inyong pagkadaotan kay miabot na ang panahon nga silotan kamo.
30. “Isakob pagbalik ang espada. Didto sa yuta nga inyong natawhan silotan ko kamo.
31. Ibubo ko kaninyo ang akong kasuko. Ibuga ko kaninyo ang kalayo sa akong kapungot ug itugyan ko kamo sa bangis nga mga tawo, mga tawo nga batid sa pagpamatay.
32. Isugnod kamo ngadto sa kalayo. Mobanaw ang inyong dugo taliwala sa inyong kaugalingong nasod. Dili na kamo mahinumdoman.” Ang Ginoo maoy nagsulti niini.