20. Ang usa ka dalan maoy agian sa hari paingon sa Raba, ang siyudad sa mga Amonihanon, ug ang laing dalan paingon sa Juda ug sa Jerusalem, ang siyudad nga kinutaan.
21. Ang hari sa Babilonia mobarog sa kinasang-an sa duha ka dalan. Aron pagtino kon asa siya paingon, uyogon niya ang sudlanan sa mga udyong, magpakisayod siya sa iyang mga diosdios ug susihon niya ang atay sa mananap nga gihalad.
22. Ang tuo niyang kamot nakahulbot sa udyong nga gipatikan ug Jerusalem. Nagpasabot kini nga paadtoon siya sa Jerusalem ug sa pag-andam ug mga trosong iglulumpag ug pag-awhag sa mga sundalo sa pag-ataki.
23. Apan wala motuo ang mga tawo nga atakihon ang Jerusalem kay may kasabotan man sila uban sa Babilonia. Apan ang panagna maoy pahinumdom sa ilang mga sala ug timaan nga sila madakpan gayod.”
24. Busa nag-ingon ang Ginoong Dios, “Nakasala kamo ug makita kini sa tanan ninyong binuhatan ug nabutyag ngadto sa tanan ang inyong kalapasan. Busa silotan ko kamo ug itugyan ngadto sa inyong mga kaaway.
25. Ug ikaw, daotang pangulo sa Israel, miabot na ang imong kataposan ug silotan ka.
26. Ako ang Ginoong Dios, nag-ingon kaninyo: Kuhaa ang purong ingon man ang korona kay kinahanglan ang mga butang dili magpabilin sa nahimutangan niini. Ibayaw ang mga kabos ug ipaubos ang mga gamhanan.
27. Gub-on ko gayod kining siyudara apan dili kini mahitabo kon dili pa moabot ang gipili ko sa pagsilot sa siyudad. Ihatag ko kini ngadto kanila.”
28. Ang Ginoong Dios miingon: “Tawo, isulti ang akong giingon mahitungod sa mga Amonihanon ug bahin sa ilang pagbiaybiay sa Israel: Gilanit na ang espada aron ipamatay. Gipasinaw kini pag-ayo aron magpangidlap sama sa kilat.
29. Samtang nagtan-aw kamo sa mga bakak nga mga panan-awon ug naghimog pagtagnatagna, panglunggoan kamog ulo pinaagi sa espada tungod sa inyong pagkadaotan kay miabot na ang panahon nga silotan kamo.