20. Apan ang tawo nga makasala mamatay. Ang anak dili mag-antos tungod sa sala sa iyang amahan sama nga ang amahan dili mag-antos tungod sa sala sa iyang anak. Ang tawong matarong gantihan tungod sa iyang pagkamatarong ug ang tawong daotan silotan tungod sa iyang pagkadaotan.
21. “Apan kon ang tawong daotan maghinulsol sa tanang sala nga iyang nahimo ug motuman sa tanan kong mga sugo ug magbuhat subay sa balaod ug sa katarong, mabuhi siya ug dili mamatay.
22. Kalimtan sa hingpit ang tanan niyang sala ug tungod kay gihimo man niya ang matarong, mabuhi gayod siya.
23. Dili ako malipay nga mamatay ang usa ka makasasala. Palabihon ko pa hinuon nga maghinulsol siya sa iyang sala aron mabuhi siya,” nag-ingon ang Ginoong Dios.
24. “Apan sa diha nga ang usa ka tawong matarong mobiya sa iyang pagkamatarong ug magpakasala ug magbuhat sa mga salawayong butang nga gibuhat sa tawong daotan, magpadayon ba siya nga buhi? Dili! Dili na gayod hinumdoman ang mga matarong niyang buhat tungod sa pagbudhi ug sa sala nga iyang nahimo busa mamatay siya.
25. “Apan moingon gihapon kamo, ‘Dili matarong ang paagi sa Ginoo!’ Pamati katawhan sa Israel: Dili ba diay matarong ang akong paagi? Dili ba nga ang inyo mang mga paagi maoy dili matarong?
26. Kon ang usa ka tawong matarong mobiya sa iyang pagkamatarong ug magpakasala siya, mamatay siya tungod niini.
27. Kon ang usa ka tawong daotan mobiya usab sa iyang pagkadaotan ug buhaton niya ang husto ug matarong, nagluwas siya sa iyang kinabuhi.
28. Tungod kay siya mibiya man sa tanan niyang sala, mabuhi gayod siya.