14. Mangamatay tang tanan kay sama kita sa tubig nga giyabo sa yuta nga dili na mahipos pag-usab. Bisan ang Dios dili mokuha sa kinabuhi sa tawo nga nangitag paagi nga mahiuli ang iyang gipakagiw.
15. Mianhi ako aron pagsulti kanimo niini, Kamahalan, kay nahadlok ako sa mga tawo. Nagtuo ako nga kon sultihan ko ikaw, imong itugot kanako ang gihangyo ko kanimo.
16. Nagtuo usab ako nga mamati ka kanako ug ilikay mo ako sa tawo nga buot mopatay kanako ug sa akong anak aron mahikawan sa gisaad sa Dios.
17. Milaom ako nga makahatag kanakog kalinaw ang imong pulong kay sama man sa anghel sa Dios ang akong hari, nasayod siya sa maayo ug sa daotan. Mag-uban unta kanimo ang Ginoo nga imong Dios!”
18. Unya gitubag sa hari ang babaye, “Sultihi ako sa tinuod sa ipangutana ko kanimo.”Ug miingon ang babaye, “Oo, Kamahalan.”
19. Nangutana ang hari, “May labot ba si Joab niining tanan?”Mitubag ang babaye, “Oo, dili ako makaako sa pagpamakak kanimo, Kamahalan. Si Joab ang nagsugo ug nagtudlo kanako niining akong gisulti.
20. Gibuhat kini sa imong sulugoon nga si Joab aron pag-usab sa lakat sa mga butang karon. Apan may kaalam ka, Kamahalan, sama sa kaalam sa anghel sa Dios sa pag-ila sa tanang mga butang nga ania sa kalibotan.”
21. Unya miingon ang hari kang Joab, “Mouyon ako sa imong hangyo. Hala, lakaw ug dad-a nganhi si Absalom.”
22. Mihapa si Joab ug miyukbo ug nanghinaot siya sa kaayohan sa hari. Si Joab miingon, “Karon nasayod na ako nga ikaw nahimuot kanako, Kamahalan, kay mitugot ka man sa akong gihangyo.”
23. Busa miadto si Joab sa Gesur ug gidala niya si Absalom balik sa Jerusalem.
24. Ug miingon ang hari, “Papuy-a siya nga siya ra didto sa iyang balay. Ayaw siyag paanhia kanako.” Busa mipuyo si Absalom nga nag-inusara ug wala siya makigkita sa hari.
25. Sa tibuok Israel walay usa nga gidayeg pag-ayo tungod sa iyang kaambongan gawas kang Absalom. Walay ikasaway kaniya sukad sa iyang lapalapa hangtod sa iyang alimpulo.